ΠΕΛΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2023 🌟 Ανακάλυψε Μοναδικά σχέδια στις καλύτερες τιμές!

Μεγάλη εντύπωση και προβληματισμό  προκαλεί η απόφαση των δημοτικών  ΣΥΡΙΖΕΩΝ  της πόλης της Πρέβεζας ‘’ Δημοτικός χώρος’’ να θεωρεί  ότι το μνημείο για τα 100 χρόνια  ‘’ δεν υπηρετεί τα ιδεώδη της ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας των λαών’’ και να ζητάει την απομάκρυνση της εγκατάστασης του μνημείου.

Με αφορμή την εισήγηση του επικεφαλής της παράταξης στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πρέβεζας θα θελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις  - ερωτήσεις

- Από πότε κύριοι η ιστορία ενός τόπου και τα πραγματικά γεγονότα αυτού, στα οποία αναπαριστούνται οι περιγραφές που εξιστόρησαν οι πρόγονοι του εμπνευστή,  θα πρέπει να αναμειγνύονται  με την  πολιτική σας;
- Με το δικό σας σκεπτικό,  απορώ πως ακόμη δεν έχετε κάνει πρόταση να απομακρυνθεί για τον ίδιο λόγο το μνημείο του Οδυσσέα Ανδρούτσου και να μετονομαστεί η  ομώνυμη πλατεία.
- O Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος ήταν παρών στην εκδήλωση συμφωνεί με τις απόψεις σας;
-Για αυτή σας την κίνηση ρωτήσατε τους ψηφοφόρους σας;
- Μήπως τελικά, τέτοιες  κινήσεις ηθελημένα ή άθελα ενισχύουν  και  ενεργοποιούν  τα άκρα της πόλης (Χρυσή Αυγή);

Ολοκληρώνοντας   θα’ θελα να  σταθώ  και στην   παρακάτω  παράγραφο με την  οποία ..... μήπως ανοίγεται και τις ‘’ορέξεις ‘΄’ γειτόνων  μας.
‘’’Η Πρέβεζα υπήρξε πόλη αιώνιων, μέχρι τώρα, συνόρων, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Οι κάτοικοί της μπορούσαν έτσι να νιώθουν τον πόνο της κάθε μοιρασιάς. Μοιρασιάς εδαφών και θαλασσών, αδελφών και κοινωνιών..’’

ΥΓ
1.    Ο κόσμος που παραβρέθηκε στην εκδήλωση,  νομίζω ότι έδωσε την απάντηση αν θέλει να υπάρχει το μνημείο και αν θέλει οι επόμενες γενιές να θυμούνται τι πέρασαν οι πρόγονοι μας.
2.    Η Πρέβεζα δεν χρειάζεται να αποκτήσει την δική της  Ρεπούση.
 

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

 Ακολουθεί  ολόκληρη η ανακοίνωση που αναγνώσθηκε  στη  Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.……

ΝΑ ΜΝΗΜΕΙΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Διαχωρίζουμε τη θέση μας σε σχέση με την αδιαφανή δημοτική πρωτοβουλία
Με ευκαιρία την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στην Ευρωπαϊκή Ένωση (10 Δεκεμβρίου 2012), με απαράβλεπτη ειρηνιστική αναφορά στον εθνικό μας ποιητή Γιάννη Ρίτσο, ο οποίος τιμήθηκε με το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη και που το όνομά του τιμά το Δημοτικό Κηποθέατρό μας, αναφερόμαστε στην εγκατάσταση του επετειακού μνημείου  της Εκατονταετίας 1912-2012, μπροστά στο Δημοτικό Κατάστημα.

Οι συζητήσεις, που ακολούθησαν την εορτή της 21ης Οκτωβρίου 2012, δείχνουν ότι το μνημείο αυτό δεν υπηρετεί τα ιδεώδη της ειρηνικής συμβίωσης και συνεργασίας των λαών. Είναι γεγονός πως η γλυπτική εγκατάσταση ήταν αποτέλεσμα μιας αδιαφανούς διαδικασίας, που ανέλαβε η Δημοτική Αρχή. Ανεξάρτητα από την επαινετή πρωτοβουλία, διαχωρίζουμε κοινωνικά και πολιτικά τη θέση μας, για την ιδιωτικοποίηση της δημοτικής δράσης.

Η Πρέβεζα υπήρξε πόλη αιώνιων, μέχρι τώρα, συνόρων, ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Οι κάτοικοί της μπορούσαν έτσι να νoιώθουν τον πόνο της κάθε μοιρασιάς. Μοιρασιάς εδαφών και θαλασσών, αδελφών και κοινωνιών. Γι’ αυτό, εμείς δεν πρέπει να μνημειώνουμε την πόλη μας για να χωρίσουμε τους ανθρώπους. Πρέπει να την μνημειώνουμε, για να σμίξουμε τον κόσμο.

Έχει δηλαδή σήμερα η πόλη μας το προνόμιο να μπορεί να αναδείξει τα παθήματά της, για να ενώσει. Να ενώσει τους δικούς μας ανθρώπους μεταξύ τους αλλά και με άλλους. Να ενώσει ακόμα και κράτη και έθνη. Εκεί που οι πρόγονοί μας είδαν στρατούς και στόλους να αντιμάχονται αλλήλους, και στρατιώτες να εκτελούν τα διατεταγμένα καθήκοντά τους, μπορούμε να δούμε απογόνους όλων αυτών να έρχονται ειρηνικά στην πόλη μας, οργανώνοντας διακοπές, συναντήσεις και συνέδρια για τη δική μας πόλη.

Ως κεντρική ιδέα του εορτασμού, ο «Δημόσιος Χώρος Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο» είχε βέβαια προτείνει την «τοπικότητα», με ό,τι συνεπάγεται αυτή σε προσέγγιση και ανάδειξη των ανθρώπων του μόχθου, όσων γενήθηκαν ή έζησαν και ζουν στην πόλη μας, του χώρου ως κοινού αγαθού και του χρόνου της πόλης και της περιφέρειάς της. Μέσα στο προνομιακό πεδίο όπου αναδύθηκε και μορφοποιήθηκε η πρεβεζάνικη κοινωνική συνείδηση, εμείς, άνθρωποι του παρόντος, γίναμε Πρεβεζάνοι, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Έτσι είχε συμβεί και στο παρελθόν με άλλους ανθρώπους. Τους συνέδεε όλους μια κοινή και αναφαίρετη αίσθηση πρεβεζάνικης «τοπικότητας. Αυτή κληροδοτήθηκε σε πολλούς ανθρώπους όπου γης. Αυτοί κουβαλούν ακόμα μέσα τους «Πρέβεζα».

Σεβόμενοι την μνήμη και υπηρετώντας την ειρήνη, χωρίς να μνησικακούμε, εμείς οι Πρεβεζάνοι, ας θεωρήσουμε τον εορτασμό της Εκατονταετίας ως αφορμή ενότητας και πρόσκληση συνεργασίας. Γι’ αυτό, σήμερα, καταθέτουμε την πρόταση να αποσυρθεί η μνημειακή εγκατάσταση και να αποτελέσει έκθεμα του υπό κατασκευή πολεογραφικού μας μουσείου.

Γιάννης Ρέντζος, “Δημόσιος Χώρος Πρέβεζα – Λούρος – Ζάλογγο”.

 Αναγνώσθηκε  στη  Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.