ΠΕΛΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2023 🌟 Ανακάλυψε Μοναδικά σχέδια στις καλύτερες τιμές!

Η Ελλάδα στις 18 Ιουνίου. Η πραγματικότητα των αιτιών της ύφεσης. Οι επιλογές των πολιτών σε συνδυασμό με τα ΙΣΩΣ και τις παθογένειες του κοινωνικού και πολιτικού συστήματος….

Άρθρο του Ξενοφώντα Καραβίδα

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η εκλογική μας επιλογή στις 17 Ιουνίου κρίνει το μέλλον της χώρας σε μεγάλο βαθμό. Αυτό γίνεται στη χρονική συγκυρία στην οποία εμφανώς προκύπτει ότι η Ευρώπη είναι υποχρεωμένη να αλλάξει πορεία μετά και την ισπανική/ιταλική κρίση, που σε συνδυασμό με το ελληνικό ζήτημα απειλούν την Ευρωζώνη, και να μετακινηθεί από τη πολιτική της λιτότητας στην αναπτυξιακή πολιτική που φέρνει η ανάδειξη του Ολάντ στην προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας.
Ποια είναι τα δεδομένα όμως που πρέπει να ληφθούν υπόψην; Είναι προφανές ότι η ψήφος της 17ης Ιουνίου είναι ψήφος ευθύνης. Θα καθορίσει όχι μόνο το μεσοπρόθεσμο μέλλον της χώρας, αλλά θα κρίνει το μέλλον όλων μας, τι προοπτική θα έχουμε από εδώ και στο εξής, τι τύχη θα έχουν τα όνειρά μας.
Πιθανόν το δίλημμα ευρώ ή δραχμή να είναι ουσιαστικό για την προοπτική της χώρας μας έξω από την Ευρωζώνη. Ίσως υπό την απειλή της αποχώρησής μας από το ευρώ, να βρίσκουν ευκαιρία οι κερδοσκόποι να πιέζουν το ευρώ έναντι του δολαρίου. Ίσως οι ΗΠΑ να βρίσκονται σε νομισματική σύγκρουση με την Ευρώπη και ειδικά με τη Γερμανία, πολλά ίσως!!!
Αυτά τα ΄΄ίσως΄΄ συνυπολογίζονται όμως και με άλλα ζητήματα όπως το κράτος-μαμούθ που μας έφερε ως εδώ με μία οικονομία κρατικοδίαιτη όπου κυριαρχούσαν οι πελατειακές σχέσεις, σε ένα κράτος άστατο, όπου κυριαρχούν τα άκρα και οι συμμορίες. Η Ελλάδα των τελευταίων ετών είναι μια χώρα όπου συνεχώς ψηφίζονται νόμοι, παίρνονται μέτρα, αλλά που όλα αυτά κανείς δεν μπορεί να τα εφαρμόσει χωρίς στρεβλώσεις και εκπτώσεις. Ας θυμηθούμε το φιάσκο με την απαγόρευση του καπνίσματος ως την ουσιαστική ακύρωση του νόμου για την ανώτατη εκπαίδευση, επειδή κάποιοι κύριοι καθηγητές είχαν την δική τους άποψη ότι ο νόμος δεν ήταν σωστός.
Τι επιλογές έχουμε όμως! Tις εξαγγελίες πολιτικών για υδροκέφαλο κράτος, όπου οι επιχειρήσεις θα κρατικοποιηθούν; Θέλουμε το μοντέλο που μας έφερε στη σημερινή κατάσταση, στην κρατικοδίαιτη οικονομία, όπου ανδρώθηκαν και μεγαλούργησαν παρασιτικά ανδρείκελα, που ανέθρεψαν τη διαφθορά, τον μικροκομματισμό, την αναξιοκρατία; Μια χώρα όπου οικονομικό πρότυπο θα είναι η ξεχαρβαλωμένη Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης; Θέλουμε την Ελλάδα της ανασφάλειας του πολίτη ο οποίος είναι αναγκασμένος να κοιμάται αγκαλιά με ένα όπλο;
 Ή μήπως την ώρα που η Ευρώπη αλλάζει και από τη λιτότητα μετακινείται στην ανάπτυξη, εμείς θα γυρίσουμε πίσω; Δεν πρέπει να ενημερωθεί ο πολίτης για το τι προβλέπουν τα κομματικά προγράμματα για την εξάλειψη των ελλειμμάτων; Για την πάταξη της διαφθοράς; Για την εξυγίανση του Δημοσίου;  Για την ουσιαστική ( και όχι λογιστική) ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας;  Τι προβλέπουν για την αγροκτηνοτροφία;  Για τη μεταποίηση; Πως θα προωθήσουν την καινοτομία;  Για το ποιές μεταρρυθμίσεις είναι ουσιαστικές και πως θα εφαρμοστούν.... Απλά ερωτήματα. Η ανάπτυξη, την οποία όλοι ευαγγελίζονται, δεν είναι κάτι το αόριστο. Δεν είναι αόριστη προτροπή. Είναι απολύτως μετρήσιμη στρατηγική.
Οπότε, με αυτόν τον τρόπο επιλέγουμε και ψηφίζουμε και για εμάς τους ίδιους. Όλοι όσοι επιβιώνουνε υπό συνθήκες αντίξοες κάτω από μια επιχειρηματικότητα που φθίνει και με ένα κράτος σκληρό, που αντίθετα με κάθε έννοια δικαίου δεν επιστρέφει αυτά που χρωστάει.
Είναι ολοφάνερο, ότι το μνημόνιο δεν είναι η αιτία της πολύπλευρης κρίσης που περνάει η πατρίδα μας, αλλά το αποτέλεσμα. Γιατί η κρίση προϋπήρξε και το μνημόνιο έγινε για να την αντιμετωπίσει. Είναι διαφορετικό το θέμα αν πέτυχε ή όχι το μνημόνιο στους στόχους του. Επομένως και αν ακόμη καταγγελθεί και ακυρωθεί το μνημόνιο, η κρίση δε θα αντιμετωπισθεί, όπως θέλουν να μας πείσουν οι πολέμιοι του μνημονίου.
Η αλήθεια όμως είναι συγκεκριμένη! Τα προβλήματά μας, η κρίση οφείλεται στην υπερχρέωση της χώρας, η οποία με τη σειρά της οφείλεται στο γεγονός ότι σχεδόν όλες οι Ελληνικές Κυβερνήσεις συνέτασσαν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς. Το έλλειμμα καλυπτόταν με δανεικά και χρόνο με τον χρόνο αυξανόταν. Τα τελευταία έτη το έλλειμμα έγινε πολύ μεγάλο και το χρέος πήρε εκρηκτικές διαστάσεις. Πίσω από αυτά τα προβλήματα βρίσκεται ένα ακόμη βασικό πρόβλημα της οικονομίας μας, που είναι η έλλειψη παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας. Πολύ απλά, δεν παράγουμε και το 80% των όσων καταναλώνουμε τα εισάγουμε. Τα περισσότερα δε από αυτά που παράγουμε δεν είναι ανταγωνιστικά, δηλαδή δεν μπορούν να διεισδύσουν στις ξένες αγορές ή να προτιμηθούν από τους ντόπιους καταναλωτές από τα ομοειδή ξένα προϊόντα.
Ας σκεφτούμε καλά λοιπόν τις επιλογές μας. Την ύστατη στιγμή, έπρεπε ήδη να έχει σημάνει κόκκινος συναγερμός και να είχαμε εντατικά ξεκινήσει να ασχολιόμαστε με τις παθογένειες της επιχειρηματικότητας. Αν αυτές δεν αναπροσαρμοσθούνε, και το καλύτερο εθνικό σχέδιο οικονομικής και επιχειρηματικής ανασυγκρότησης να ανακαλυφθεί, η οποιαδήποτε ανάπτυξη θα στηθεί σε γυάλινα πόδια, και θα κινδυνεύει να καταρρεύσει σα χάρτινος πύργος.  Ήδη οι εραστές της δραχμής, οι χρεοκοπημένοι που επιζητούν την κατάρρευση των πάντων, αλλά και οι διαπλεκόμενοι που έχουν βγάλει τα λεφτά τους στην Ελβετία αναμένουν να αναγεννηθεί το κράτος - μαμούθ που μας έφερε ως εδώ για να κερδοσκοπήσουν εις βάρος των πολλών. Το μέλλον κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα. Όχι όμως  λόγω Τσίπρα, ούτε λόγω ακυβερνησίας. Σαφώς και μία κυβέρνηση Αριστεράς δεν πείθει με όσα εξαγγέλει, αλλά άλλο τόσο δυστυχώς δεν πείθει μία κυβέρνηση της άλλης πλευράς η οποία και μας έφερε στο χάλι που είμαστε σήμερα. Όμως όποιο κόμμα επικρατήσει θα είναι μία απόφαση δημοκρατική, αφού θα είναι η επιλογή του εκλογικού σώματος.    
Το βέβαιο είναι, όποιος και αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, είτε από τη μία είτε από την άλλη πλευρά, θα πρέπει να ασχοληθεί με τα ασφυκτικά τρέχοντα θέματα. Να επαναδιαπραγμευτεί άμεσα τη συμφωνία δανεισμού, να ανακουφίσει τις ευπαθέστερες ομάδες, να αναμορφώσει το φορολογικό σύστημα, να εκσυγχρονίσει το διαβόητο για την ανικανότητα του ελληνικό κράτος και να κινητοποιήσει τις παραγωγικές ομάδες ώστε να ζωντανέψει η ασθενής ελληνική οικονομία.