ΠΕΛΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2023 🌟 Ανακάλυψε Μοναδικά σχέδια στις καλύτερες τιμές!

Ταξίδι στην «καρδιά» της πνευματικής δημιουργίας

Παρουσιάστηκε στην Αθήνα το τελευταίο πόνημα του Ελπιδοφόρου Ιντζέμπελη «Κάποτε στην Άρτα»

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα-Αρτινού

Στην πρωτεύουσα των Γραμμάτων και των Τεχνών, στο φάρο του πανελλήνιου πνεύματος, στην καρδιά της συγγραφικής δημιουργίας, την Αθήνα, οδηγούν όλοι οι δρόμοι της Ελλάδας.

Την πεπατημένη λοιπόν οδοιπόρησε ο διακεκριμένος εκπαιδευτικός, περιβαλλοντολόγος, ιστοριοδίφης και συγγραφέας Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης προκειμένου ο εκδότης του να τον γνωρίσει στο βιβλιόφιλο κοινό και να παρουσιάσει την τελευταία κορυφαία και πιο ώριμη από τις 16 δημιουργίες του «Κάποτε στην Άρτα», που κυκλοφορεί από τις καλές εκδόσεις «Στοχαστής».

Και από το γραφικό Μενίδι, που λούζεται στα νερά του Αμβρακικού Κόλπου, όπου ζει και δημιουργεί, βρέθηκε στο φιλόξενο και ζεστό χώρο του βιβλιοπωλείου «Μπατσιούλας» (Πανόρμου 83) ανάμεσα σε φίλους, γνωστούς και πολλούς ομότεχνους απ΄όλα τα μέρη της Ελλάδας.

Φιλικά πρόσωπα που ήρθαν να τιμήσουν το συγγραφέα και το έργο του, του οποίου μπορεί ο κύριος κορμός του να εκτυλίσσεται στην Άρτα όμως προσδιορίζεται και σε άλλα μέρη της Ελλάδας και της αλλοδαπής. Γιατί ο κεντρικός ήρωας της νουβέλας, Παναγιώτης, μπορεί να κατάγεται από την ορεινή Άντισσα, το πανέμορφο νησί της Σαπφούς, Λέσβο, μας ταξιδεύει ακολουθώντας τον  και σε άλλα μέρη, σε άλλους τόπους. Αρχικά στην πρωτεύουσα του Αιγαιοπελαγίτικου νησιού, τη Μυτιλήνη και κατόπιν ως σύγχρονος Οδυσσέας βρίσκει αρχικό καταφύγιο από τις δυσκολίες της εποχής, από τη φτώχεια και τον ξενιτεμό στο απάνεμο λιμάνι του Πειραιά, όπου συνωστίζονται χιλιάδες Μικρασιάτες πρόσφυγες. Επόμενοι σταθμοί οι λασπόδρομοι και οι παράγκες στις φτωχογειτονιές της Νίκαιας, στη δοκιμαζόμενη, νικημένη, ρημαγμένη και δοκιμαζόμενη από τις πολιτικές αντιπαλότητες Αθήνα, για να πάρει στη συνέχεια των ομματιών του και το «θηρίο» που οδηγεί στην Πάτρα, να μπαρκάρει στην «μπουρού» και να ξεμπαρκάρει στο γραφικό Μενίδι Αιτωλοακαρνανίας, εκεί όπου είναι ριζωμένος και ο από την Άντισσα καταγόμενος συγγραφέας.

Κομβικός σταθμός για τον πρωταγωνιστή η βυζαντινή Άρτα, με τους απέραντους λεμονοπορτοκαλεώνες της, τον πλούσιο κάμπο της, το ακμάζων εμπόριο, τους ιστορικούς ναούς, τα άφθονα νερά, τα περίτεχνα γιοφύρια, τα περήφανα Τζουμέρκα, τους καλοκάγαθους ανθρώπους της, που την εποχή εκείνη ένωναν τα μαντήλια και τις ζωές τους με τα εργατικά, σεβαστά και τα δραστήρια μέλη της πολυπληθούς εβραϊκής κοινότητας.

Εκεί ανδρώθηκε και ο Παναγιώτης και καταξιώθηκε με την εργατικότητα και τιμιότητα που τον χαρακτήριζαν. Εκεί άνθισε και ο πρώτος του και μοναδικός έρωτας της ζωής του στο πρόσωπο της πανέμορφης Εβραιοπούλας Εσθήρ. Ένας έρωτας που ευδοκίμησε κάτω από αντίξοες κοινωνικές, φυλετικές και θρησκευτικές συνθήκες. Και δοκιμάστηκε σκληρά από τον κοινωνικό περίγυρο, την ιαταλογερμανική κατοχή, τους θανάτους, την προδοσία, τον εκτοπισμό, ξεριζωμό και αφανισμό σχεδόν ολοκλήρου του εβραϊκού στοιχείου της Άρτας με τη σύλληψη της πλειονότητας των μελών του, τη μεταφορά και τον εγκλεισμό του στα κάτεργα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης όσων είχαν την ατυχία να πέσουν στα γαμψά νύχια του ναζισμού. Εκεί, από κοντά τους, και ο Παναγιώτης, διπλά πληγωμένος και σακατεμένος ψυχή τε και σώματι. Πρώτον γιατί αποχωρίστηκε από την αγαπημένη του, η οποία σώθηκε λίγο πριν ξεσπάσουν τα δραματικά για την περίοδο και τους Έλληνες γεγονότα, βρίσκοντας καταφύγιο σε θεία της στη Μεγάλη Βρετανία. Και δεύτερον από τις τραγικές συνθήκες και τον καθημερινό υπεράνθρωπο αγώνα που έδινε, μαζί με χιλιάδες άλλους, προκειμένου να επιβιώσει κάτω από τη ναζιστική μπότα στα στρατόπεδα εξολόθρευσης όπου είχαν οδηγηθεί.

Η απελευθέρωση έρχεται και βρίσκει πληγωμένους και σκελετωμένους τους περισσότερους απ΄αυτούς που επέζησαν της επίγειας κόλασης. Η δύναμη όμως της ψυχής ξεπερνάει τις ανάγκες του σώματος και βγάζει νικητές πολλούς απ΄αυτούς στη μακροχρόνια μάχη επιβίωσης που έδωσαν Ανάμεσά τους και ο Παναγιώτης που βρίσκει προσωρινά καταφύγιο, δουλειά και ανθρωπιά στο Παρίσι, για να μετακομίσει στη συνέχεια στην καθημαγμένη Αθήνα.

Στην ερειπωμένη πρωτεύουσα όμως βρίσκει κι αυτό που ποτέ δεν ξέχασε, δεν εγκατέλειψε όλα αυτά τα πέτρινα χρόνια της σκληρής δοκιμασίας. Βρήκε το χαμένο του έρωτα, την πολυαγαπημένη Εσθήρ, η οποία επέστρεψε κι αυτή στην Ελλάδα έχοντας πάντα στον κόρφο της να καίει άσβεστος λύχνος η πολυπόθητη αγάπη της, ο ανεκπλήρωτος έρωτας για τον Παναγιώτη.

Αυτά τα διαχρονικά γεγονότα,  την πίστη, την αγάπη, τον πόνο, την ελπίδα, το νόστο, τη φτώχεια, το φόβο σε συνθήκες ανθρώπινες, απλοϊκές πραγματεύεται  ο Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης στο παρουσιαζόμενο πόνημά του. Γεγονότα που κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας, μύθου και αλήθειας, παραμυθιού και μυθιστορήματος, όπως ακριβώς συμβαίνει σε όλες τις καλές δημιουργίες, αφού πηγάζουν και γεννιούνται από πρόσωπα και καταστάσεις της καθημερινής ζωής.

Όλα τα παραπάνω κάνουν το έργο του «Κάποτε στην Άρτα» να ξεπερνάει τον τοπικό χαρακτήρα και τα σύνορα της πόλης και της Ηπείρου και να λαμβάνει πανελλήνιο και διεθνές διαβατήριο. Του το εξασφάλισαν οι βαθιά ανθρώπινες καταστάσεις που πλέκει ο συγγραφέας, στηριζόμενος σε κοινώς αποδεκτή διαφυλετική και ιστορική συνύπαρξη λαών και ανθρώπων, εθνών και φυλών, συναισθημάτων και αγνών προθέσεων στα οποία δεν έχουν θέση το μίσος, τα βασανιστήρια, οι καταναγκασμοί, η προδοσία, ο ξεριζωμός, ο αφανισμός. Και για όλα αυτά αξίζει θερμών συγχαρητηρίων ο συγγραφέας για τον τρόπο που δίνει το έργο του, τη σύλληψη, δομή και ροή που συμβάλλουν στη ευχάριστη ανάγνωση του πονήματος.

Όπως συγχαρητήρια αξίζουν και στους διοργανωτές, τις εκδόσεις «Στοχαστής» και στο διευθυντή τους, καθώς και του περιοδικού «Τετράδια», κ. Λουκά Αξελό, στη διεύθυνση του φιλόξενου βιβλιοπωλείου «Μπατσιούλας» και στο Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος, υπό την αιγίδα του οποίου τελούσε η εκδήλωση. Επίσης στον παρουσιαστή, συγγραφέα κ. Φίλιππο Φιλίππου, την ηθοποιό κ. Χριστίνα Ανδρέου, η οποία διάβασε κείμενο για το βιβλίο του συγγραφέα κ. Κώστα Καλφόπουλου, ο οποίος δεν μπόρεσε να παραστεί και στην κ. Χρυσούλα Ματσαγκάνη, η οποία διάβασε αποσπάσματα από το έργο.

Θερμών συγχαρητηρίων αξίζουν και όσοι αγκάλιασαν την εκδήλωση, και ήταν πολλοί, παρά το δύσκολο της ημέρας, παραμονή τριημέρου αργίας κατά την οποία αδειάζει η Αθήνα.. Η αγάπη τους όμως για τον Ελπιδοφόρο και το έργο του, εικάζω,  πως υπερίσχυσε, κάτι που αποδείχτηκε από το θερμό χειροκρότημα  με το οποίο αντάμειψαν συγγραφέα και παρουσιαστές.