ΠΕΛΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2023 🌟 Ανακάλυψε Μοναδικά σχέδια στις καλύτερες τιμές!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡ. ΒΛΑΧΟΠΑΝΟΣ

Ερωτοχτυπημένοι και συννεφοπαρμένοι

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα-Αρτινού

Ονειροπαρμένοι, φαντασμένοι και αιθεροβάμονες οι περισσότεροι των Ελλήνων… πετούν, παντός καιρού, οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών καταστάσεων, στα σύννεφα τα τελευταία 35 χρόνια.

Κωμικοτραγικές οι καταστάσεις που βιώνουν στην καθημερινή τους ζωή, στις διαπροσωπικές και οικογενειακές σχέσεις, στις δουλειές τους, στην αγάπη, τον έρωτα. Σχέσεις λανθάνουσες, τις οποίες όταν αντιλαμβάνονται, αν τις αντιλαμβάνονται όποτε περιστασιακά αφυπνιζόμενοι, από ύπτια ή κάθετη, τις περισσότερες φορές, θέση, προτιμούν να γυρνούν το κεφάλι απ΄ την άλλη μεριά βουλώνοντας τ΄ αυτιά και καταπίνοντας τη γλώσσα τους. Συνεχίζοντας το μακάριο ύπνο τους καταχωνιάζοντας στο απυρόβλητο οξύνοια, αντίδραση, προβληματισμό. Και ονειρεύονται… καλύτερες μέρες, όπως αυτές που υπόσχονται, σε πάσα δοθείσα ευκαιρία, να μας χαρίσουν οι πολιτικοί μας. Μέρες που περιμένουν να ΄ρθουν κομίζοντάς τους πλούτη, ευτυχία, αγάπη, υγεία, δουλειά, πιλάφι και ουρί του παραδείσου. Και όλα αυτά χωρίς να κουνήσουν ούτε το μικρό δάκτυλό τους!

Όλες αυτές τις καταστάσεις , οι περισσότερες των οποίων είναι… δημιούργημα της μεταπολιτευτικής περιόδου, δηλαδή από το 1974 και δώθε, περιγράφει με μαεστρία, ορθό, σαφή και περίτεχνο φιλολογικό-ποιητικό λόγο, αλλά και με γνώση και χιουμοριστική διάθεση ο καταξιωμένος εκπαιδευτικός και πολυγραφότατος συγγραφέας και ποιητής, φιλόλογος Δημήτρης Χρ. Βλαχοπάνος, από το ιστορικό Κομμένο Άρτας, στο τελευταίο πόνημά του «Λίγο πριν τα σύννεφα», που κυκλοφορεί από τις καλές εκδόσεις «Εμπειρία Εκδοτική».

Ακροβατώντας και υπνοβατώντας οι Έλληνες μια ζωή, οδοιπορούν μέσα σε πυκνή πνευματική και πολιτισμική ομίχλη. Κάποτε βεβαίως αναγκάζονται να προσγειωθούν στην τραγική πραγματικότητα, όπως αυτή που βιώνει σήμερα το πανελλήνιο εν μέσω οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής και ηθικής κρίσης και κατάπτωσης.

Σ΄αυτή την απαράδεκτη κατάσταση έρχεται να μας προσγειώσει με διεισδυτική ματιά, νηφαλιότητα, αμεροληψία, γνώση και επίγνωση ο Δ. Βλαχοπάνος, κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στο πρόσφατο παρελθόν των τελευταίων 35 χρόνων. Και το κατορθώνει περίτρανα με το συγκλονιστικό μυθιστόρημά του. Ένα ποιητικό μυθιστόρημα, γεμάτο αγάπη, τρυφερότητα και προβληματισμό, αλλά και θαυμάσιο ιστοριογράφημα της πρόσφατης ιστορίας της Ελλάδας, αφού μέσα από τις σελίδες του αναδύονται όλα τα γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μας τα τελευταία χρόνια.

Το βάρος της αφήγησης, του προβληματισμού, της επικρατούσης κοινωνικο-πολιτικής κατάστασης και του ψυχογραφήματος των συμπατριωτών μας αναλαμβάνει, δια χειρός Δ. Βλαχοπάνου, νεαρό επαρχιώτικο ζευγάρι, ο Μάνος και η Μαρία, η αγάπη του οποίου δεν ευτύχησε να  ευδοκιμήσει και καρποφορήσει στη  ολάνθιστη νιότη τους. Μια τρυφερή αγάπη, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας που ναυάγησε σε ηθικοκοινωνικά πελάγη, οδηγώντας τους, ναυαγούς πλέον, σε διαφορετικές ακτές, νησιά, πόλεις και δρόμους. Παρ΄ όλα αυτά όμως η αγάπη τους δεν έσβησε.

Αδυσώπητος ο χρόνος, οι συνθήκες ζωής, το περιβάλλον επιβάλλουν συμβιβασμούς, απομονώσεις, υποκρισία, αδόκητες και παράνομες συναλλαγές, υποταγή, ψέμα, αδιαφορία, πνευματική καταστολή, εφήμερες περιπέτειες. Μια ζωή που δήθεν κανείς δεν θέλει. Κι όμως είναι πολλοί εκείνοι που την επιδιώκουν και την απολαμβάνουν. Όχι όμως και το ζευγάρι των πρωταγωνιστών μας που συμπτωματικά και από ατυχία βρέθηκε να βιώνει τέτοιες καταστάσεις. Για τα παθήματά τους και το ναυάγιο των σχέσεών τους αφηγούνται, ο ένας για τον άλλον, κι εδώ είναι η πρωτοτυπία  του συγγραφέα στη σύλληψη και την απόδοση, την παράλληλη πορεία τους έως τη στιγμή που θα ξανασυναντηθούν , ώριμοι πλέον, αλλά με αλώβητη την αγάπη τους, που θα φέρει στους ίδιους και τη ζωή τους στο δρόμο που από νέοι ήθελαν ν΄ ακολουθήσουν. Βέβαια τίποτε δεν μπορεί να επανέλθει στην πρότερη  μορφή του. Υπερτερεί  όμως η φλόγα της αγάπης τους, η οποία  παρέμεινε ανέσπερη και φούντωσε με την επανένωσή τους.

Και τότε η ζωή τους θ΄ αποκτήσει ξανά νόημα, θα γεμίσει με αγάπη και τρυφερότητα, ανεπιτήδευτο έρωτα. Οι σχέσεις τους θα μοσχοβολήσουν όπως τότε στα ολάνθιστα χρόνια τους, στα περιβόλια του χωριού τους ανάμεσα στους πορτοκαλολεμονανθούς.

Ευτυχώς γι΄ αυτούς που ξαναβρήκαν το δρόμο τους. Γιατί για τους άλλους, τους περισσότερους, και βεβαίως για τη χώρα μας, όχι μόνο δεν βρέθηκε ο δρόμο τους, αλλά η κατάσταση βαίνει απ΄ το κακό στο χειρότερο, αφού βουλιάζουν  στα χρέη και το χρέος,  την αναξιοπιστία, το «λάδωμα», τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τις υπεξαιρέσεις, τη βία, τις κλοπές, τις δολοφονίες, τα θρησκευτικά και φυλετικά μίση, την εξαθλίωση, την πείνα, την ανεργία, την καταβαράθρωση του βιοτικού επιπέδου. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο όνομα μιας υπερκαταναλωτικής κοινωνίας, καλοπερασάκηδες με ξένα… κόλλυβα, χρεώνουμε και καταδικάζουμε τις επόμενες γενιές, τα παιδιά και τα εγγόνια μας δηλαδή, στα χρέη, την ανέχεια, την ανασφάλεια, καταστρέφοντας το περιβάλλον, απεμπολώντας ήθη, έθιμα και πολιτισμό χιλιετιών. Άσε που οδηγούμαι το έθνος στον αφελληνισμό πρώτον γιατί κάτω απ΄ αυτές τις δυσμενείς συνθήκες ποιος παντρεύεται και ποιος κάνει παιδιά και δεύτερον γιατί εξοστρακίζομαι και πάλι εκτός χώρας τη νεολαία μας και μάλιστα την αφρόκρεμα των επιστημόνων, αναγκάζοντάς την ν΄ αναζητήσει δουλειά και καλύτερη ζωή σε άλλη γη σ΄ άλλα μέρη.

Για το διαρκές έγκλημα που συντελείται είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι ανάλογα με τη στάση μας και την ανοχή  απέναντι στα φαινόμενα σήψης που κυριαρχούν. Πρωτίστως βεβαίως είναι οι πολιτικοί και τα κόμματα, οι κυβερνητικοί και κρατικοί αξιωματούχοι, οι ανεύθυνοι και διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι κερδοσκόποι βιομήχανοι, επιχειρηματίες, τραπεζίτες και βεβαίως οι πολυεθνικές εταιρείες. Μεγάλη μερίδα ευθύνης φέρνει και η ακαδημαϊκή κοινότητα είτε γιατί συμβιβάστηκε με τα εκάστοτε καθεστώτα, είτε γιατί δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να σηκώσει το βάρος της σωστής εκπαίδευσης, της ενημέρωση και αφύπνισης του ελληνικού λαού.

Όλα τα παραπάνω περιγράφει με το δικό του τρόπο στο επίκαιρο πόνημά του ο Δ. Βλαχοπάνος εκπέμποντας σύννεφα μαύρου καπνού προς όλους εμάς που αγγίξαμε ή και ξεπεράσαμε, ως άλλοι αιθεροβάμονες, τα πάντα επικίνδυνα νέφη του ουρανού και της ζωής.

Αγαπητέ Δημήτρη ευχαριστούμε για την ανεκτίμητη προσφορά σου και ευχόμαστε να είναι καλοτάξιδο και το νέο,  διδακτικό και… αφυπνιστικό  μυθιστόρημά σου.