ΠΕΛΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2023 🌟 Ανακάλυψε Μοναδικά σχέδια στις καλύτερες τιμές!

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ, ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ, ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Βρισκόμαστε πλέον στην τελική ευθεία  για το κλείσιμο, όπως όλοι ελπίζουμε, άμεσα, το επόμενο διάστημα, της πρώτης και πιο δύσκολης αξιολόγησης της συμφωνίας του καλοκαιριού.

Όλους τους τελευταίους μήνες η ελληνική κυβέρνηση, η διαπραγματευτική ομάδα με επικεφαλής τον υπουργό Οικονομικών δώσαμε και εξακολουθούμε να δίνουμε μια δύσκολη μάχη, τόσο σε πολιτικό όσο και σε τεχνικό επίπεδο.

Στόχος μας δεν είναι απλά να κλείσει η αξιολόγηση. Αυτό έχουμε μάθει ότι μπορεί να γίνει εύκολα, όπως γινόταν εύκολα τα προηγούμενα χρόνια. Στόχος μας ήταν και παραμένει να προχωρήσει η διαδικασία αλλά και να τηρηθούν στο ακέραιο οι δεσμεύσεις μας απέναντι στον ελληνικό λαό. Δεσμεύσεις που αναλάβαμε τον περασμένο Σεπτέμβρη όταν αποφασίσαμε να πρωτοτυπήσουμε και να θέσουμε στην κρίση του ελληνικού λαού τη συμφωνία που πετύχαμε, μετά τη συμφωνία. Να πάμε στις κάλπες μετά τη συμφωνία για να τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού. Ενώ, αντιθέτως,  όλα τα προηγούμενα χρόνια πρώτα κέρδιζαν κάποιοι την ψήφο του λαού και μετά πήγαιναν σε συμφωνία και δεν έθεταν υπ΄ όψιν του τις δυσκολίες που τυχόν έχει αυτή η συμφωνία.

Όμως οι δεσμεύσεις που αναλάβαμε δεν ήταν μόνο να υλοποιήσουμε τη συμφωνία, αλλά να προστατέψουμε ταυτόχρονα και ως κόρη οφθαλμού τους αδύναμους, αναδιανέμοντας βάρη και οφέλη. Δεσμευτήκαμε τον Σεπτέμβρη να προστατέψουμε τις συντάξεις, τους μισθούς αλλά και την πρώτη κατοικία των δανειοληπτών. Βάλαμε ως προτεραιότητα την προστασία της εργασίας απέναντι στα σχέδια για απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Κληθήκαμε να υλοποιήσουμε μια δύσκολη συμφωνία, αλλά με δικλείδες και διασφαλίσεις που δεσμευθήκαμε ότι θα τις τηρήσουμε και τις τηρούμε

Θέλω να θυμίσω σε όλους και όλες την στάση τόσο της κυβέρνησής μας τον περασμένο Σεπτέμβρη στα βασικά της συμφωνίας, όσο όμως και τη στάση όλων όσων σήμερα χύνουν κροκοδείλια δάκρυα.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου η ΝΔ, έλεγε κάτι, που συνέχιζε να το λέει και μετά τις εκλογές άλλωστε, ότι η συμφωνία αυτή οδηγεί σε μονόδρομο σε σχέση με το ασφαλιστικό. Στο μονόδρομο της πλήρους περικοπής των επικουρικών συντάξεων. Υποστήριζε ότι οι αλλαγές στο ασφαλιστικό θα οδηγήσουν, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση, έλεγαν τότε, σε περικοπές συντάξεων που θα ισούνται με μία σύνταξη ανά έτος Αυτά μας έλεγαν τότε και μας τα παρουσίαζαν ως μία αναπόφευκτη μοίρα. Σαν να μην είχε σημασία, λέγανε τότε, ποιος θα είναι κυβέρνηση.

Βεβαίως, είναι λογικό να σκέφτονται έτσι. Αυτός ήταν ο τρόπος που είχαν και έχουν μάθει να κάνουν πολιτική, υλοποιώντας χωρίς δεύτερη σκέψη τις συνταγές που τους προτείνει το ΔΝΤ και οι πιο σκληροί νεοφιλελεύθεροι. Σαν να μην υπάρχει ή να μην επιτρέπεται να υπάρξει κανένας άλλος δρόμος.

Ακριβώς επειδή εμείς γνωρίζαμε από τότε ότι η ίδια η συμφωνία έδινε περιθώριο διαπραγμάτευσης και εναλλακτικές δυνατότητες, σας θυμίζω ότι ζήτησα από αρχές Νοέμβρη να υπάρξει η μέγιστη δυνατή συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων για να μην μειωθούν κι άλλο οι συντάξεις.

 Ζήτησα  τη σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για να διερευνήσω την πιθανότητα συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων προκειμένου,  ει δυνατόν,  να χαράξουμε όλοι μαζί μια εθνική διαπραγματευτική γραμμή για το ασφαλιστικό,  Όλες οι πολιτικές δυνάμεις, στην προσπάθειά τους, τότε, να αποδυναμώσουν τα διαπραγματευτικά μας όπλα,  βρήκαν φτηνές δικαιολογίες και προσχήματα για να αποφύγουν κάθε συναίνεση σε μια εθνική κόκκινη γραμμή, που δεν ήταν άλλη από το να μην μειωθούν για 12^η φορά οι κύριες συντάξεις. Δεχτήκαμε μάλιστα τότε και τη χλεύη ορισμένων. Μας έλεγαν ότι δήθεν προσπαθούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο  και μας έλεγαν στο τέλος «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας με τους δανειστές».

Και τα βγάλαμε πέρα μόνοι μας.  Δεν είχαμε άλλωστε καμία αυταπάτη ότι θα στηρίξουν την προσπάθεια μας να σωθούν οι συντάξεις, αυτοί που επί μία πενταετία διέλυσαν το ασφαλιστικό σύστημα και ισοπέδωσαν, λεηλάτησαν τις συντάξεις. Αυτοί που είχαν μία και μόνη απάντηση κάθε φορά που επίθετο το ζήτημα ότι το ασφαλιστικό σύστημα είναι στο κόκκινο: Και η απάντηση ήταν:  οριζόντια περικοπή  συντάξεων. Αυτή ήταν η προσφορά στους Έλληνες συνταξιούχους τα τελευταία χρόνια.

Δεν είχαμε λοιπόν αυταπάτες ότι θα στηρίξουν. Παλέψαμε λοιπόν σκληρά, αγνοήσαμε τις σειρήνες της υποταγής και της καταστροφής και τα βγάλαμε πέρα μόνοι μας.  Μόνοι μας, όσον αφορά βέβαια τη Βουλή. Γιατί είμαι βέβαιος, έξω στην κοινωνία η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αναγνωρίζει – με ενστάσεις, με κριτικές -  αλλά αναγνωρίζει την ειλικρινή μας προσπάθεια να κάνουμε προοδευτικές τομές σε αυτό τον τόπο, ακόμα και σε δύσκολες συνθήκες. 

Και μια τέτοια τομή συνιστά η προσπάθειά μας για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση.  Μεθαύριο λοιπόν ψηφίζουμε στη Βουλή μια φιλόδοξη μεταρρύθμιση που  ξαναφέρνει το ασφαλιστικό σύστημα σε ράγες βιωσιμότητας. Και το κυριότερο: Ξαναφέρνουμε το ασφαλιστικό σε ράγες βιωσιμότητας χωρίς να μειωθούν ούτε ένα ευρώ οι κύριες συντάξεις,  χωρίς να επηρεαστεί η συντριπτική πλειοψηφία των επικουρικών, χωρίς να περικοπεί ούτε ευρώ από την συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων –αφού προστατεύονται απόλυτα πάνω 2.100.000 συνταξιούχοι, η μεγάλη της πλειοψηφία δηλαδή, που έχουν σύνταξη αθροιστικά, με τις επικουρικές δηλαδή συνολικά που παίρνουν σύνταξη μέχρι 1300€.

Και, επιτρέψτε μου να πω, ότι αυτό δεν το καταφέραμε ούτε με ταχυδακτυλουργίες, ούτε τετραγωνίζοντας τον κύκλο, όπως μας είπαν. Το καταφέραμε γιατί είχαμε την πολιτική βούληση  να προστατέψουμε τους αδύναμους και να αναδιανέμουμε τα βάρη.

Είχαμε στρατηγική στόχευση, για πρώτη φορά, να προστατέψουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους και βεβαίως αναγκαστικά, γιατί όταν κάποιους προστατεύεις, πρέπει από κάπου αλλού να πάρεις, αλλά είχαμε την επιμονή το βάρος αυτό  να το μοιράσουμε δίκαια, στα υψηλά εισοδήματα.

Εκείνο όμως που θα πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους είναι η αναγκαιότητα της παρέμβασης στο ασφαλιστικό σύστημα. Αναγκαιότητα που έχει να κάνει με την εξασφάλιση της βιωσιμότητάς του.

Χωρίς αποφασιστικές και μελετημένες παρεμβάσεις το ασφαλιστικό μας σύστημα σε λίγα χρόνια από τώρα θα κατέρρεε.

Και να το κάνω πιο σαφές, δεν εννοώ ότι σε λίγα χρόνια από τώρα θα είχαμε τον κίνδυνο να δούμε και άλλες περικοπές. Εννοώ ότι σε λίγα χρόνια από τώρα ίσως να βρισκόμασταν μπροστά στο φάσμα να μην μπορούμε να εγγυηθούμε καν τις συντάξεις.

Η μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό σύστημα ήταν μονόδρομος είτε είχαμε είτε δεν είχαμε συμφωνία.  Και βεβαίως αυτό όλοι το ξέρουν, αλλά λίγοι το τόλμησαν.

Εμείς όχι μόνο τολμήσαμε να βγάλουμε το φίδι από τη τρύπα.  Αλλά τολμήσαμε να φέρουμε μια πραγματικά ριζοσπαστική μεταρρύθμιση με βασικά χαρακτηριστικά:

•τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα ασφάλισης,

•τους ενιαίους κανόνες υπολογισμού  εισφορών και της παροχής σύνταξης,

•την καθιέρωση της εθνικής σύνταξης, μιας μεγάλης κατάκτησης κοινωνικής δικαιοσύνης.

Ταυτόχρονα επιτυγχάνουμε:

• την εναρμόνιση των κανόνων εισφορών και παροχών μεταξύ νέων και παλαιών ασφαλισμένων
• και την εναρμόνιση των κανόνων εισφορών παροχών μεταξύ των ασφαλισμένων των επί μέρους Ταμείων.

Με αυτόν τον τρόπο αποκαθιστούμε χρόνιες στρεβλώσεις και διαχρονικές αδικίες μεταξύ των ασφαλισμένων, ενώ ταυτόχρονα λαμβάνονται υπόψη οι εισοδηματικά χαμηλότερες ομάδες του πληθυσμού.

Επιτυγχάνουμε επίσης:

• την εξασφάλιση του διαμορφωμένου επιπέδου ζωής που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου  για τη μελλοντική περίοδο της συνταξιοδότησης, για όλους τους έλληνες, αποτρέποντας το κίνδυνο φτωχοποίησης και κοινωνικού αποκλεισμού μεγάλου μέρους πληθυσμού, για τους απόμαχους της ζωής

•           την καταπολέμηση της φτώχειας των ηλικιωμένων, μέσω της καθιέρωσης της εθνικής σύνταξης, ενώ σε αυτό το πόσο θα προστίθεται και το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης.

•           την αποκατάσταση των στρεβλώσεων που είχαν προκαλέσει οι περικοπές των συντάξεων κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ετών, καθώς για πρώτη φορά έχουμε ενιαίους ασφαλιστικούς κανόνες για το σύνολο των εργαζόμενων.

•           την παροχή κινήτρων παραμονής στην εργασία, μέσω των αυξανόμενων ποσοστών και της σταδιακής αύξησης της εθνικής σύνταξης από τα 15 έως τα 20 έτη εργασιακού βίου.

Ακούω όμως τις τελευταίες ώρες και διαβάζω σε διάφορα έντυπα ότι δήθεν επιλέξαμε κάποιον αιφνιδιασμό. Και αναρωτιέμαι πόσο θράσος μπορεί να έχει κανείς. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε, τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον, μεταρρύθμιση που  συζητήθηκε τόσο εκτενώς  σε όλο το φάσμα του δημόσιου βίου, μέσα και έξω  από τη Βουλή, όσο αυτή που έρχεται στην ολομέλεια αύριο.

Καταθέσαμε την πρότασή μας, θυμίζω,  στην αρχή του έτους, αρχές Γενάρη του ΄16. Και έχουμε τώρα αρχές Μάη. Επί πέντε ολόκληρους μήνες  συζητάμε. Και βεβαίως είχαμε το χρόνο να προχωρήσουμε σε έναν διεξοδικό διάλογο με όλους τους φορείς και να προχωρήσουμε και σε ποιοτικές αλλαγές και σε σημαντικές βελτιώσεις