ΠΕΛΜΑ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2023 🌟 Ανακάλυψε Μοναδικά σχέδια στις καλύτερες τιμές!

      Ήπειρος – Τέσσερεις πόλεις σε σταυρό

       Γιάννενα, Άρτα, Πρέβεζα, Ηγουμενίτσα

Τέσσερεις  πόλεις σε σταυρό στην Ήπειρο κτισμένες,

ολόμορφες και λαμπερές στον κόσμο ξακουσμένες,

Στο πάνω μέρος του σταυρού τα Γιάννενα και  η λίμνη,

που στα θολά της τα νερά, πνίγηκε η κυρά Φροσύνη,

ο Αλή Πασάς της έδωσε του κόσμου όλα τα δώρα,

μα αυτή πίστη δεν άλλαξε,  δεν έβλεπε την ώρα,

στη λίμνη μέσα να πνιγεί και λεύτερη να ζήσει,

παρά  τα γρόσια του Πασά και αυτόν να προσκυνήσει.

----------------------------------------------

Κι’ όταν  φυσάει   o βοριάς τη λίμνη στα νερά της,

ακούγονται μεσάνυκτα  φωνές από την κυρά της,

στη λίμνη που όλο λούζεται στου φεγγαριού το χρώμα,

τις νύκτες βγαίνουν μάγισσες   και ξωτικά ακόμα.  

-----------------------------------------------

Στα  Γιάννενα τα ξακουστά στα γράμματα,  στα γρόσια,

μιλούν οι βρύσες με νερό στα χώματα τα όσια,

την πόλη την αγνάντευε ψηλά  από το Μητσικέλι,

μάτι αόρατου Θεού που το καλό της θέλει,

τα κέρινα ομοιώματα του τεχνουργού του Βρέλλη,

στης Πίνδου τις βουνοκορφές, γυναίκες να ανεβαίνουν,

εφόδια δίνουν στο στρατό, στον πόλεμο να βγαίνουν,

τους ξακουστούς τους μάστορες, το ασήμι σαν σμιλεύουν,

που το φορούν οι κοπελιές και οι μάνες να ζηλεύουν.

το κάστρο που ορθώνεται με το  τζαμί στη μέση,

με το τοπίο γύρω του, πόση ομορφιά έχει δέσει,

και όλοι ρωτούνε μέσα τους και  νιώθουν  περηφάνεια,

με τα πλατάνια τα ψηλά, που πιάνουν τα ουράνια,

το σπήλαιο στο Πέραμα τους αιώνιους σταλακτίτες,

και στα Ζαγόρια τα όμορφα τους ξακουστούς  τεχνίτες,

αυτούς που πολεμήσανε  στο ηρωϊκό Μπιζάνι,

μικροί αετοί της λευτεριάς, που το μυαλό δεν φθάνει,

κι’ η δόξα η υστερόφημη,  πλέκει γι’ αυτούς στεφάνι, 

τα Γιάννενα λευτέρωσαν μια ημέρα του Φλεβάρη,

κι’ αυτά  κράτησαν τη δόξα τους, κανένας μην την πάρει,

με δοξασμένα τα παιδιά σαν γνήσιοι  πατριώτες,

που όλοι γι’ αυτό σεμνύνονται, γιατί  είναι Ηπειρώτες. 

 ----------------------------------------

Αρχόντισσα της ανατολής, στην Ήπειρο η Άρτα,

το θρυλικό γιοφύρι της και τα άπαρτα τα κάστρα,

δοξάζουν την πορεία της, αγέρωχη σαν στέκει,

μιλάει στου Αράχθου τα νερά και αντίλαλο δεν έχει,

του κάμπου όλα τα χωριά από ψηλά κοιτάζει,

στου γιοφυριού τα θέμελα σαν κάποιος να φωνάζει,

μην είναι ο πρωτομάστορας ή είναι η θυγατέρα,

που το γιοφύρι στέριωσε σαν μια καλή ημέρα,

όταν  την εθυσίασαν και ακούγονται οι φωνές της,

 που τη  ζωή της χάρισε και όλες τις ομορφιές της,

 το έργο  μεγάλο   έγινε, ανίκητο στο χρόνο,

 και ότι  σπουδαίο γίνεται έχει μεγάλο πόνο,  

 έχει καμάρες δεκαοκτώ και ύψος δέκα μέτρα,

 ψηλή, μεγάλη τεχνική και γρανιτένια πέτρα,

 και όταν θεριεύει τα νερά του Αράχθου ο χειμώνας,

στέκεται  αυτό αγέρωχο, σαν  νέος Παρθενώνας,

εκεί που ανθίζει όπως λέν’, φαιδρή πορτοκαλέα,

με φύλλα βαθυπράσινα και με ανθούς σαν νέα. 

------------------------------------------------------------ 

Στις άκρες του Αμβρακικού, στα πόδια της Ηπείρου,

λούζεται νύμφη ξακουστή και ομορφιάς απείρου,   

η Πρέβεζα η ξακουστή, ήρεμη και ωραία,

προβάλλει μεσ’ στο φέγγος της, πανάρχαια και νέα,

το ένα της χέρι ακουμπά, στου Άκτιου την αύρα,

και το άλλο της απλώνεται μέχρι την Άγια Μαύρα,

και γέρνει το κεφάλι της στου Ζάλογγου το βράχο,

εκεί που είπαν οι Σουλιώτισσες, ζωή δεν θέλω να ’χω,      

με τον σουλτάνο τύραννο,  χωρίς καμία ελπίδα,

και πέσανε στο βάραθρο τιμώντας την πατρίδα,

κάλλιο μια ώρα λευτεριάς, με χίλια σκλαβωμένες,

και τη ζωή τους δώσανε να’ ναι ελευθερωμένες,

εκεί που σπάν’ τα κύματα και φέρουν αναμνήσεις,

οι δύο αυτοκράτορες, της Ρώμης και της Δύσης,

στο Άκτιο ναυμάχησαν, σε τόλμημα αιώνιο,

νίκησε ο Οκταβιανός, τον Μάρκο τον Αντώνιο,

και  έφτιαξε τη Νικόπολη, πόλη  γι’ αυτήν τη νίκη,

αρχαίο, κόσμημα λαμπρό, στην Πρέβεζα ν’ ανήκει.

Στο αυτί της ψιθυρίζουνε, αμήχανοι οι αιώνες

κι’ αυτή με χάρη λούζεται στου κόλπου τους λειμώνες.

--------------------------------------------------------

Η Ηγουμενίτσα δυτικά βρίσκεται  της Ηπείρου,

μέρος  αυτής της ομορφιάς, της χώρας του ονείρου,

στα βαθυπράσινα νερά  βρέχεται του Ιουνίου,

ψηλά κοιτάζει  τα βουνά,  του αγέρωχου Σουλίου,

εκεί που δεν επάτησε,  πόδι ποτέ  κουρσάρου,

τους έδιωχνε  μακριά η λεβεντιά και η οσμή του σμπάρου,

σηκώνουν ψηλά τα όπλα τους, Μπότσαρης, Τζαβελαίοι,

η Λάμπρω η Τζαβέλαινα, παράμερα τους λέει,

αφέντες, κυράδες φύγετε, εδώ είναι  το σπιτικό μας,

όποιος ξένο προσκύνησε, είναι εχθρός δικός μας,

εμείς  θέλομε Σούλι λεύτερο, σαν να’ ναι περιβόλι,

και όποιος κιοτέψει μια σταλιά, τον έφαγε το βόλι,

το Κούγκι  το ερημόκκλησο  του Σαμουήλ του γέροντα 

ξένο δεν έγινε ποτέ και στις πηγές του Αχέροντα,

κορμιά  ημέρες πια μετρούν, εκεί όταν  πεταχθήκαν,

μπαρούτι κάψανε με μιας και όλοι ανατιναχθήκαν,

Ήρεμος κυλάει  ο Αχέροντας τα καθαρά νερά του,

αιώνες τώρα τραγουδά, στην ξακουστή κυρά του,

που είναι γι’ αυτόν η ζωή, ο κόσμος  και  οι χαρές του,

σαν μεταφέρει τις ψυχές, κλαίνε και οι πηγές του. 

-------------------------------------------------------------

Όταν σιγήσει ο καημός  και  η κούραση σε πιάνει,

πέρασε ηλιοβασίλεμα στης πόλης το λιμάνι,

εκεί  τα πλοία που γυρνούν σαν σε περιπολία,

αβέρτα φορτώνουν φορτηγά, για Μπάρι και Ιταλία,

 Μα σαν  γεμίσει η καρδιά και η κούραση σε αφήσει,

 Πετάξου,  η  Κέρκυρα είναι κοντά ή φύγε για τη Δύση.

  -------------------------------------------------------------------

                                                       Αθήνα, 12 Μαρτίου 2015

Αφιερωμένο στην αγαπημένη μας, πανέμορφη Ήπειρο,

                                             Βασίλης Γεωργίου, Δικηγόρος